Kampania społeczna, której celem jest zwrócenie uwagi i świadomości (nie tylko przyszłym matkom) na skutki picia alkoholu w ciąży, rozwój płodu oraz niewłaściwy rozwój dziecka.
Problem, który dotyka kobiety spożywające alkohol w ciąży oraz ich dzieci. Zbyt mało osób zdaje sobie sprawę z tego, co może wydarzyć się w późniejszym okresie. Krótko mówiąc konsekwencji. Nie bójmy się, nie milczmy. Powiedzmy głośno i wyraźnie, że osoby, które spożywają alkohol w ciąży, doprowadzają do zniszczenia życia własnych dzieci.
“FAS określa nieprawidłowości obserwowane u dzieci kobiet nadużywających alkohol w okresie trwania ciąży. Rozpoznaje się je wtedy, gdy u dziecka wystąpią następujące zjawiska:
• Opóźnienie wzrostu płodu i noworodka;
• Charakterystyczny wygląd twarzy z małymi szparami powiekowymi (tzw. otwarte oczy), cienka górna warga, wydłużenie i spłaszczenie rynienki nosowej (rowek nad środkową częścią górnej wargi);
• Uszkodzenia Ośrodkowego Układu Nerwowego: opóźnienie rozwoju, zaburzenia zachowania, obniżenie sprawności intelektualnej, deformacja czaszki i mózgu; Zespół FAS charakteryzuje się również: niską wagą urodzeniową i złym stanem ogólnym noworodka (m.in. częste wady serca, deformacje stawów), opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego, obecnością licznych wad rozwojowych (najczęściej twarzy i układu kostno-stawowego).
Objawom tym towarzyszą różnego rodzaju zaburzenia neurologiczne oraz obniżenie sprawności intelektualnej i zaburzenia zachowania”.
Czym jest FAS?
FAS (ang. Fetal Alcohol Syndrome) to zaburzenia neurorozwojowe, które są skutkiem działania alkoholu na płód w okresie prenatalnym. Alkohol uszkadza układ nerwowy i narządy wewnętrzne. To zmiany nieodwracalne i nieuleczalne. Dzieci dotknięte FAS rozwijają się inaczej niż ich rówieśnicy. Często są drobniejsze, mają charakterystyczne rysy twarzy. Występują u nich problemy z funkcjonowaniem zmysłów i odruchami. Zachowują się w sposób niezrozumiały dla otoczenia – trudno im odnaleźć się w świecie zasad i norm społecznych, czy uczyć się na podstawie doświadczenia i poruszać się w świecie własnych emocji. Wiele z nich nigdy nie osiągnie samodzielności, czasem mówi się o nich „wieczne dzieci”.